Ég sé rauða hurð og mig langar að hún sé máluð svört. En þangað til, ég hef aldrei séð aðra eins frystikistu, ég hef aldrei séð annan eins bíl, ég hef aldrei séð aðra eins frystikistu, ég hef aldrei séð annan eins ískáp. En samt eru þessir veggir pappírs þunnir og allir heyra öll lítil hljóð. Ég þarf einhverja manneskju til að tala við, einhvern sem er ekki sama, sem elskar, gæti það verið þú? En menn þurfa engar lappir, þeir þurfa hjólastól. Þetta er fræðandi. Þú gerir þetta við sjálfan þig. Við erum á veginum til einskis, komdu inn. Þegar ég stend nálægt fjalli þá sker ég það niður með brún handar minnar. Ísöldin er að koma, sólin nálgast meir. Það er hola í loftinu mínu í laginu eins og hjarta. Ég fékk bréf frá yfirvöldum um daginn, opnaði það og las það, það sagði að þeir væru sukkerar. Pabbi ekki deyja á föstudegi. Ég er konungur bongosins elskan, ég er konungur bongobongs. Það eru 10 ár, kannski meir, síðan ég lagði fyrst augu mín á þig. En hey, hlustið á mig! Ég er í Stereó-inu, Stereó-inu!